Historia Miasta Pobiedziska

 Pobiedziska z racji swojego położenia na Szlaku Piastowskim, tak ważnym trakcie handlowym i komunikacyjnym, były "świadkiem" narodzin państwa polskiego.
 
    W 1048 r. Kazimierz Odnowiciel nadał niewielkiej osadzie nazwę wywodzącą się od słowa
"pobieda" (zwycięstwo). W 1257 r. Przemysław I nadał Pobiedziskom prawa miejskie. 
 

W 1331 r. Krzyżacy splądrowali i zniszczyli miasto, co wstrzymało jego rozwój na dość długi okres. Pobiedziska często odwiedzał król Władysław Jagiełło, w 1418 r. witał tu delegację wracającą z soboru w Konstancji, a w 1423 r. ufundował kościół św. Ducha i szpital dla ubogich.

Przez prawie cały okres swego istnienia Pobiedziska były miastem królewskim. Wyjątek stanowią lata 1471-1497, kiedy należały do poznańskiego rodu Górków.

W 1513r. miasto otrzymało przywilej organizowania cotygodniowych (czwartkowych) targów oraz jarmarku w dniu 24 marca.

 W drugiej połowie XVI wieku rozpoczął się okres upadku gospodarczego Pobiedzisk. 

Pożary w latach 1561 i 1579, epidemia cholery (1625), potop szwedzki (1655), powojenna anarchia oraz kolejna epidemia przerwały rozwój Pobiedzisk na długie lata. Dopiero pod koniec XVII wieku do miasta i okolic napłynęli nowi osadnicy. Proces odbudowy i stabilizacji gospodarczej przerwała wojna północna (1700-1721). Z jej końcem na Ziemię Pobiedziską przybyli kolejni osadnicy ze Śląska i Niemiec, którzy założyli osady nazywane Olędrami, co przyczyniło się do rozwoju miasta, a w szczególności handlu i rzemiosła.

Okres radości z powodu uchwalenia prawa dla miast i Konstytucji 3 Maja skończył się wraz z drugim rozbiorem Polski (1793) i wkroczeniem do Pobiedzisk wojsk pruskich.

 Z końcem 1918 r. mieszkańcy Pobiedzisk podjęli spontaniczną akcję przejmowania władzy od niemieckich urzędników oraz rozbrajania policjantów i osadników. Dnia 4 stycznia 1919 roku wyruszył z miasta pierwszy oddział powstańczy, który wziął m.in. udział w walkach o Inowrocław. Wkrótce oddziały powstańcze zostały przekształcone w regularną armię.

Dwudziestolecie międzywojenne to okres ogólnego zubożenia ludności. Mimo to w mieście pobudowano strażnicę, strzelnicę, boisko sportowe oraz urządzono plaże i przystań wodną nad Jez. Biezdruchowo. Wybudowano ratusz w stanie surowym, wykonano kanalizację burzową oraz ułożono płyty chodnikowe na głównych ulicach.

 Dnia 13 września 1939 r. w godzinach przedpołudniowych do miasta wjechały jednostki Wehrmachtu, które w porozumieniu z miejscową ludnością niemiecką zaczęły od razu wdrażać politykę terroru i eksterminacji.

Okres hitlerowskiego zniewolenia skończył się 22 stycznia 1945 r., kiedy to 45 Brygada Pancerna Gwardii, wyzwoliła Pobiedziska.